Transformatie is belangrijk en normaal. We gaan allemaal door bepaalde fases in ons leven en bij de overgang van de ene naar de andere moeten we onze huid loslaten om ruimte te maken voor een nieuwe. In dit verhalende gedicht beschrijf ik een recente transformatie van mezelf dat me nog meer uit het hoofd haalde en meer in het hart bracht.

Transformatie

Je bent een prachtig mens
Mensen voelen zich op hun gemak met jou erbij

En jij
Ook jij voelt je goed
Omgeven door zoveel warmte

Ja ik weet het wel
Het is niet altijd zo geweest
Verzonken zat je daar 
In de dieptes van jezelf

Logisch dat je niet verbonden leek
Met al dat troebele water van de geest

Een schimmenwereld is wat je zag
Vanaf de bodem waarop je lag

Tot er wat kennis tot je kwam
Dat niet zo moeilijk was

Het was in een taal die jij begreep
In letters waarop jij zelf leek

Het vertelde een verhaal dat voor jou geschreven scheen

Het verhaal van de waterslang

Een kleine jongen kwam op aarde
Met grote ogen keek hij rond

Hij zag wat hij zag
Voelde wat hij voelde
Rook wat hij rook
Hoorde wat hij hoorde
Dacht wat hij dacht

Hij was niet ongelukkig
Niet gelukkig

Hij was wie hij was

Langzaamaan werd het allemaal wat ingewikkelder

Er leek iets niet te kloppen

Wat hij zag was niet wat anderen zagen
Zijn gevoelens leken anderen niet te voelen
Wat hij rook, rook niemand anders op die manier
Hij hoorde, wat anderen niet hoorden
En wat hij dacht, dachten anderen niet, dacht hij

Het leek een steen
Een loodzwaar rotsblok
Dat aan hem vastzat
Dat hem op de bodem hield

Tot hij boven zich iets zag kronkelen

Het waren nu niet zijn gedachten
Het was zijn hart in de vorm van een waterslang 

Het zware denken maakte nu plaats voor lichtheid
Hij trok zijn kleren uit
Hij zwom en naakt klom hij terug op de aarde

Het rotsblok van zijn gedachten
Dat hem al die tijd op de bodem hield
Bleek een illusie

De slang niet
Zij was echt
Net als alle natuur, dieren en mensen om hem heen

De slang kwam naar hem toe
Ze was een vrouw
Ze had al die tijd op hem gewacht

Hij bedankte haar voor het hervinden van zijn hart
Voor het herstellen van de verbinding van hemzelf met alles om hem heen

Ze drukten elkaars hart tegen elkaar aan

En wisten niet meer
Welke van wie was